«Διώξεις πολιτικών αντιπάλων και καταιγισμός προπαγάνδας. Όλα αυτά τα έχει βαρεθεί ο πολίτης, τον εξοργίζουν όλα αυτά»
Η ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα στην συζήτηση στη Βουλή σχετικά με το εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας και των επιπτώσεών της στην οικονομία, κατόπιν αιτήματος της προέδρου του ΚΙΝΑΛ, Φώφης Γεννηματά, σύμφωνα με το άρθρο 143 του Κανονισμού της Βουλής.
Δείτε: Η σύγκρουση των πολιτικών αρχηγών στην βουλή για τη διαχείριση της πανδημίας (Live)
«Δεν μπορεί η συζήτηση αυτή να έχει χαρακτήρα στείρας αντιπαράθεσης», υπογράμμισε ο Αλέξης Τσίπρας, από το βήμα της Βουλής κατά τη συζήτηση για την πανδημία και τις επιπτώσεις της.
«Τα κόμματα έχουν δείξει την ενσυναίσθηση της κρίσιμης πραγματικότητας, με σκληρή κριτική αλλά προτάσεις. Αυτή τη δύσκολη στιγμή χρειάζεται μία προσπάθεια ψύχραιμης αναζήτησης λύσεων. Έστω στο και πέντε», τόνισε.
Εν συνεχεία έκανε λόγο για «διώξεις πολιτικών αντιπάλων και καταιγισμό προπαγάνδας», και πρόσθεσε: «Όλα αυτά τα έχει βαρεθεί ο πολίτης. κατά βάθος τον εξοργίζουν όλα αυτά».
Εν συνεχεία κατηγόρησε την κυβέρνηση λέγοντας: «Δε σέβεστε τους ανθρώπους που υποφέρουν, είναι λυπηρό αυτό που συμβαίνει».
Από κάποιες χωρες είμαστε καλύτερα αλλά πολλές άλλες είμαστε χειρότερα, υπογράμμισε ο Αλ. Τσίπρας και εν συνεχεία διερωτήθηκε αν είναι δυνατόν να πεθαίνουν οι άνθρωποι και οι αριθμοί να ευημερούν; «Αυτό δεν είναι αστείο», συμπλήρωσε.
Μετά από πέντε μήνες, που εφαρμόζουμε ένα από τα πιο σκληρά lockdown λέτε τα ίδια, είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρόσθεσε: «Ποια εμπιστοσύνη να έχουν οι πολίτες όταν την τελευταία εβδομάδα είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη σε ρυθμό θνητότητας στην Ευρώπη αλλά και κρουσμάτων και μας ακολουθούν χώρες όπως η Γαλλία, η Ισπανία, το Βέλγιο. Θα πείτε “είναι φωτογραφία της στιγμής”. Μα σήμερα μιλάμε. Όχι πριν από πέντε μήνες για να βάλετε την ίδια κασέτα», τόνισε.
«Είστε τόσο χύμα που καταλήγετε κάποια αυτονόητα μέτρα να τα παίρνετε με τεράστια καθυστέρηση και να ισχύει το κοινώς λεγόμενο “πολύ λίγα, πολύ αργά”. Δεν ξέρετε πού πατάτε και πού βρίσκεστε. Δεν εμπνέετε πια καμία εμπιστοσύνη».
Εν συνεχεία, μετά από έναν σύντομο διάλογο με τον τον Κυρ. Μητσοτάκη που καθόταν στα κυβερνητικά έδρανα, ο Αλέξης Τσίπρας απαντώντας στην ερώτηση του πρωθυπουργού: «πού είναι η Γερμανία» στο θέμα των εμβολιασμών, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε σε έντονο ύφος: «Να ακολουθείτε και στα καλά τη Γερμανία» και καταλόγισε βαρύτατες ευθύνες στο Βερολίνο για τη σημερινή κατάσταση και συγκεκριμένα στην Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν.
«Η ανικανότητα του επιτελικού κράτους σας έχει καταστήσει μέρος και πολλαπλασιαστή της κρίσης» συνέχισε ο Αλ. Τσίπρας, απαριθμώντας μία προς μία τις παλινωδίες της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας.
«Ο μέσος πολίτης σήμερα δεν ξέρει τι ακριβώς ισχύει, πόσο θα μας τρελάνετε πια;» υπογράμμισε με νόημα, θυμίζοντας ότι τα «έξυπνα» μέτρα αποδείχθηκαν ανόητα, ότι κυβερνητικά στελέχη λένε ότι δεν κολλάει στα λεωφορεία και το μετρό, αλλά κολλάει αν πιει κάποιος έξω έναν καφέ. «Δεν ξέρετε πού πατάτε και πού βρίσκεστε, ο πολίτης αδυνατεί να καταλάβει τι του λέτε» σημείωσε.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. υπογράμμισε ότι ο εμβολιασμός πρέπει να ανοίξει επιτέλους στον ενεργό πληθυσμό και ζήτησε να εκπονηθεί άμεσα πλάνο εμβολιασμού κατά προτεραιότητα σε εργαζόμενους σε τουρισμό, σούπερ μάρκετ, ΜΜΜ, εκπαιδευτικούς και κούριερ για ασφαλές άνοιγμα. Τόνισε παράλληλα την ανάγκη για μαζικά μοριακά τεστ με ευθύνη του ΕΟΔΥ και ελέγχους κάθε Δευτέρα και Παρασκευή σε εργασιακούς χώρους και σχολεία. Όπως επισήμανε, το self testing από μόνο του είναι αδιέξοδο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο συμπληρωματικά στα μοριακά. Επανέλαβε τέλος ότι πρέπει άμεσα να ενισχυθεί το ΕΣΥ. «Προσλάβετε επιτέλους τους επιλαχόντες γιατρούς στο διαγωνισμό» κατέληξε.
Ολόκληρη η ομιλία του Αλ. Τσίπρα:
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω την παρέμβασή μου μ’ αυτό που πιστεύω ότι όλοι καταλαβαίνουμε. Ή θα έπρεπε να καταλαβαίνουμε.
Ζούμε μια έκτακτη συνθήκη. Μια δραματική συνθήκη.
Και σε μια συνθήκη όπως αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να έχει χαρακτήρα στείρας αντιπαράθεσης.
Αλλά χαρακτήρα μιας όσο γίνεται πιο ψύχραιμης αναζήτησης λύσεων σε δυο κατευθύνσεις.
Η πρώτη, πώς θα απαλλαγεί η χώρα με τις λιγότερες δυνατές απώλειες από τον κλοιό της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης.
Η δεύτερη ποιο δρόμο πρέπει να πάρουμε, όχι από αύριο, αλλά από χτες, για να αφήσουμε πίσω μας τα δύσκολα χρόνια και να δώσουμε μια νέα ελπίδα και μια νέα προοπτική στον κόσμο της εργασίας και της δημιουργίας.
Στους νέους πρωτίστως.
Οφείλουμε, για να το πω με απλά λόγια, να συζητήσουμε, να προτείνουνε, να διαφωνήσουμε, με σεβασμό στην αλήθεια.
Με σεβασμό στις ανάγκες των ανθρώπων.
Με σεβασμό στους χιλιάδες νεκρούς και σε όσους αυτή τη στιγμή δοκιμάζονται στα ασφυκτικά γεμάτα νοσοκομεία.
Με σεβασμό στην αγωνία για το σήμερα και το αύριο όσων βλέπουν το εισόδημά τους να εξανεμίζεται και να απειλείται.
Και στην αγωνία εκείνων που αναζητούν μια διέξοδο στο προσωπικό και οικογενειακό τους αδιέξοδο.
Ναι, η κοινωνία, η Ελλάδα, χρειάζεται αυτή τη στιγμή μια νέα αισιοδοξία. Που δεν πρόκειται όμως να δημιουργηθεί με ρητορικά σχήματα, ανούσιες αντιπαραθέσεις, διαγγέλματα και τηλεοπτικό καλλωπισμό.
Ούτε βέβαια με στημένες δίκες, διώξεις πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης, διχαστικές επιλογές, αστυνομική καταστολή, και καταιγισμό προπαγάνδας.
Να σας πω κάτι; Τα βαρέθηκε ο πολίτης όλα αυτά.
Τον εξοργίζουν όλα αυτά.
Η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή για να παίζουμε παιγνίδια επικοινωνίας μ’ αυτή και με τα νεύρα και τις αντοχές της κοινωνίας.
Ο πολίτης, ο νέος, απαιτεί για να μας εμπιστευτεί:
Να τον καταλάβουμε.
Να τον σεβαστούμε.
Να δράσουμε συντονισμένα και αποτελεσματικά.
Να παραμερίσουμε αν θέλετε ακόμα και υπαρκτές διαφορές αν αυτό βοηθάει την κοινωνία και τους ανθρώπους.
Και είναι λυπηρό, στις συνθήκες αυτού του δράματος, να εμφανίζονται εκείνοι που έχουν επωμιστεί τη μεγαλύτερη ευθύνη, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του
να μην καταλαβαίνουν,
να μην σέβονται την αλήθεια και τους ανθρώπους που υποφέρουν,
και να μην είναι σε θέση να δράσουν με το συντονισμό, την αποτελεσματικότητα, το σχέδιο, και την αποφασιστικότητα που απαιτούν οι συνθήκες.
Είναι λυπηρό αυτό που συμβαίνει τον τελευταίο καιρό:
Από τη μια μεριά η κοινωνία, οι φορείς των εργαζομένων και των μικρομεσαίων, οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής.
Ο πραγματικός κόσμος που αγωνιά και αναζητά λύσεις.
Και από την άλλη ο κ. Μητσοτάκης και όσοι τον περιστοιχίζουν.
Ο θαυμαστός κόσμος του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του.
Όπου όλα έχουν καλώς. Και το κακό, οι θάνατοι, τα λουκέτα, η αγωνία, η ανασφάλεια, εμφανίζονται σαν φυσιολογική εξέλιξη της πανδημίας.
Ή, ακόμα χειρότερα, με μια αλχημεία μακάβρια μέσων όρων και δημιουργικής λογιστικής εμφανίζονται σχεδόν ειδυλλιακά.
Γιατί είμαστε καλύτερα από άλλες χώρες! Έτσι δεν λέγεται;
Και είναι δυνατόν να μπει κανείς σε τέτοιες συγκρίσεις και να απαντήσει ότι ναι, αλλά είμαστε πολύ χειρότερα από άλλες χώρες;
Είναι δυνατόν οι άνθρωποι να πεθαίνουν και να αγωνιούν, αλλά οι αριθμοί να ευημερούν στη σημερινή Ελλάδα;
Κι αυτό δυστυχώς δεν είναι αστείο, όσο ίσως να ήταν σε κάποιες άλλες περιπτώσεις.
Αυτό επιτείνει την κρίση, επιτείνει τον φόβο, επιτείνει την ανασφάλεια.
Γιατί έτσι, η κυβέρνηση καταστρέφει το κεφάλαιο ζωής που είναι απαραίτητο για να υπερβεί η χώρα μια τόσο δραματική κρίση.
Την εμπιστοσύνη του πολίτη.
Το επαναλαμβάνω: την εμπιστοσύνη του πολίτη.
Ποια εμπιστοσύνη να σας έχουν κύριε Μητσοτάκη όταν
παρακολουθούν ζαλισμένοι ένα χορό αντιφάσεων, διαχειριστικής ανεπάρκειας και εξόφθαλμης ανικανότητας;
Ποια εμπιστοσύνη όταν σας βλέπουν να μοιράζετε χαμόγελα και διαβεβαιώσεις ότι η χώρα βρίσκεται λίγο πριν την εκτόξευση;
Ότι με ένα μαγικό τρόπο θα μας μεταφέρετε σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων, από την Ελλάδα των χιλιάδων θανάτων στην Ελλάδα του 2.0;
Ποια εμπιστοσύνη όταν έξι μήνες τώρα λέτε τα ίδια και τα ίδια;
Τα ίδια στα τέλη Οκτώβρη, όταν ήμασταν μια χώρα που σε καιρό πανδημίας είχαν χαθεί 600 ζωές σε 8 μήνες.
Τα ίδια και σήμερα, που είμαστε μια χώρα που τους τελευταίους πέντε μήνες έχουν χαθεί 7.500 χιλιάδες ζωές ;
Και μάλιστα πέντε μήνες στους οποίους εφαρμόζουμε το πιο σκληρό lockdown στην Ευρώπη ;
Ποια εμπιστοσύνη όταν την τελευταία εβδομάδα είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη σε ποσοστό αύξησης θανάτων 5,6%, αλλά και αύξησης κρουσμάτων 7% και μας ακολουθούν η Γαλλία, Ισπανία, Βέλγιο;
Και επίσης την τελευταία βδομάδα η χώρα έκανε βουτιά 20 θέσεων στον μηνιαίο Δείκτη Ανθεκτικότητας στον COVID, του Bloomberg που μας κατατάσσει στην 40η θέση ανάμεσα σε 53 χώρες;
Και τέλος ποια εμπιστοσύνη όταν σε μια στιγμή που απαιτείται ένα μίνιμουμ έστω επίπεδο συνεννόησης, όταν απαιτείται η ενότητα της κοινωνίας για τη σωτηρία των ανθρώπων, η κυβέρνηση προκρίνει το διχασμό, την ενοχοποίηση του πολίτη, τις διώξεις πολιτικών αντιπάλων και την αστυνομική καταστολή;
Μεταλλάσσοντας με επικίνδυνη αφροσύνη την απόγνωση σε οργή;
Λυπάμαι, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης, αλλά η ανεπάρκειά σας, η διαχειριστική ανικανότητα του περίφημου επιτελικού σας κράτους, οι ιδεοληψίες σας, η εχθρότητά σας, ακόμα και στην ιδέα του ΕΣΥ και του κοινωνικού κράτους, η προσφυγή σας στη βία των λόγων και των έργων, σας έχουν καταστήσει μέρος και πολλαπλασιαστή της κρίσης που ζούμε.
Κάθε μέρα προετοιμάζετε το λάθος της επόμενης.
Τραγικά λάθη στη στρατηγική.
Στα 1000 κρούσματα lockdown, στα 4.500 άνοιγμα δραστηριοτήτων.
Τραγική υποτίμηση του ΕΣΥ.
1200 κλίνες ΜΕΘ μας λέγατε ότι δημιουργήσατε, από τα 600 γεμάτα κρεβάτια είχαμε φρακάρει με δεκάδες διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ, να περιμένουν στη λίστα και να πεθαίνουν.
Και αντί να κάνετε κάτι, μας είπατε ότι το 20% που πεθαίνει εκτός ΜΕΘ είναι φυσιολογικό ποσοστό.
Ιλαροτραγωδία και δείγμα επικίνδυνης, θανάσιμης θα μπορούσα να πω, τσαπατσουλιάς, ακόμα και στα μηνύματα που εκπέμπετε.
Ο ένας υπουργός να λέει κλείνουμε ο άλλος να λέει ανοίγουμε.
Σε διαρκή βάση.
Το ίδιο και με τα εμβόλια
18 Νοεμβρίου ο Υπουργός Υγείας δηλώνει ότι θα εμβολιάζονται 2 εκατομμύρια πολίτες το μήνα.
15 Ιανουαρίου, κ. Μητσοτάκη εσείς μας είπατε τελικά 2 εκατομμύρια μέχρι το Μάρτιο.
Τελείωσε ο Μάρτης και αυτοί που έχουν κάνει και τις δύο δόσεις είναι μόλις 600.000.
Τα ίδια και χειρότερα με τα περιοριστικά μέτρα.
Πρώτα, μας φέρατε έξυπνα μέτρα.
Πήγατε την απαγόρευση κυκλοφορίας στις 18:00, να μη μπορείς να κάνεις μια βόλτα το Σαββατοκύριακο.
Απαγορεύσατε την άθληση σε διπλανό δήμο.
Μετά είπατε επιτρέπεται αν πας με τα πόδια σε διπλανό δήμο, αν πας με αμάξι έχει πρόστιμο.
Μετά μας είπατε τελικά ανόητα τα έξυπνα μέτρα και επιτρέψατε τη διαδημοτική μετακίνηση.
Αλλά δεν επιτρέπεται να ψωνίζεις από σούπερ μάρκετ μακρύτερα από τα δύο χιλιόμετρα.
Ποιος να σας πάρει στα σοβαρά με μια τέτοια διαχείριση;
Και πώς να μην οδηγηθούμε σε καταστάσεις Νέας Σμύρνης όταν προσπαθείτε να επιβάλλετε την ανικανότητα με την αστυνομική βία;
Πώς και ποιον θα πείσετε όταν:
Στην αρχή -θυμάστε;- λέγατε ότι ο ιός δεν κολλάει στα σχολεία.
Αργότερα κολλούσε και τα κλείσατε.
Δεν κολλάει στα ΜΜΕ.
Ύστερα κολλούσε και πήρατε εκτάκτως ιονιστές.
Τώρα πάλι δεν κολλάει.
Τα ίδια ακριβώς κάνετε και με την οικονομία. Ο συνδυασμός της ιδεοληψίας με την ανικανότητα πρόβλεψης και έγκαιρης παρέμβασης που σας χαρακτηρίζουν έχει αποδειχτεί καταστροφικός.
Στην αρχή η προκαταβολή ήταν στο σύνολο της επιστρεπτέα. Μετά έγινε κατά το ήμισυ μη επιστρεπτέα. Τώρα μπορεί να γίνει στο σύνολο της μη επιστρεπτέα;
Σας λέγαμε από το Νοέμβρη δώστε επιδότηση στην εστίαση.
Λέγατε όχι.
Τώρα αποφασίσατε να δώσετε.
Τι άλλαξε και τελικά καταλήγετε με τόση καθυστέρηση σε αυτό που σας λέγαμε εξαρχής;
Τίποτα.
Απλά, είστε τόσο χύμα που καταλήγετε ακόμα και κάποια αυτονόητα μέτρα να τα παίρνετε με μεγάλη καθυστέρηση.
Πολύ λίγα, πολύ αργά.
Μοιράσατε υποσχέσεις για άνοιγμα της αγοράς τα Χριστούγεννα, χρεώθηκαν οι μικρομεσαίοι με εμπόρευμα, τους έμειναν τα χρέη.
Τώρα εξαγγέλλετε άνοιγμα της αγοράς για το Πάσχα ή μετά το Πάσχα, χωρίς να ξέρουμε πρώτον αν θα το κάνετε και δεύτερον ποια είναι η εξασφάλιση που δίνετε ότι δεν θα τα κλείσετε ξανά όλα πάλι σε λίγο καιρό.
Ειλικρινά, αδυνατεί κανείς να κατανοήσει τι ακριβώς κάνετε.
Η απλή αλήθεια είναι ότι
Δεν ξέρετε που πατάτε και πού βρίσκεστε.
Και γι’ αυτό δεν εμπνέετε καμία εμπιστοσύνη στον πολίτη.
Το πιο ανησυχητικό όμως είναι η διαχειριστική σας ανεπάρκεια τώρα. Την πιο κρίσιμη στιγμή, που μπορούμε όντως να κάνουμε την κρίσιμη στροφή προς την κανονικότητα.
Έχοντας στη διάθεση μας ένα όπλο που δεν είχαμε μέχρι το Δεκέμβρη: τα εμβόλια.
Θέλω να είμαι δίκαιος. Δεν είναι αποκλειστικά δική σας ευθύνη οι ελλείψεις στα εμβόλια.
Είναι μια αποτυχία της Ευρώπης, που στην πιο κρίσιμη στιγμή από την ίδρυση της, βάσισε όλη της τη στρατηγική στο business plan λίγων φαρμακοβιομηχανιών.
Η δική σας ευθύνη κ. Μητσοτάκη είναι ότι φερθήκατε σαν ανέμελος παρατηρητής.
Δεν αναζητήσατε λύσεις, αλλά περιμένατε κι εσείς να έρθει η σειρά σας να πάρετε κάτι από την – περιορισμένη όπως αποδείχθηκε – πίτα.
Όταν αρχές Γενάρη, επισκέφτηκα την ΠτΔ, διατύπωσα την πρόταση που και ο διακεκριμένος καθηγητής – και συνομιλητής σας – κ. Μόσιαλος είχε αναφέρει, σχετικά με τις πατέντες και την απελευθέρωση της παραγωγής εμβολίων.
Σας ζήτησα να λάβετε πρωτοβουλίες στην Ευρώπη και αν δεν ευοδωθούν να αναζητήσετε και εναλλακτικές αγορές εμβολίων.
Αντί για σύσκεψη πολιτικών Αρχηγών που είχα ζητήσει τότε, επιλέξατε αντιπαράθεση στη Βουλή.
Και ήρθατε εδώ να χλευάσετε τις προτάσεις μου.
Σήμερα, που όχι μόνο η Ευρώπη αλλά ολόκληρος ο πλανήτης προσπαθεί να βρει τρόπους να αυξηθεί η πρόσβαση των κρατών σε εμβόλια, τι ακριβώς λέτε;
Και κυρίως τι κάνετε;
Έχετε μήπως κάτι να διδαχτείτε από γειτονικές χώρες όπως η Σερβία, που πλέον υποδέχεται και πολίτες από άλλες χώρες για να εμβολιαστούν; Ή από το Ισραήλ που έχει εμβολιάσει πλήρως σχεδόν το 60% του πληθυσμού του;
Πόσοι θα είχαν σωθεί από αυτούς που χάσαμε από την αρχή του έτους αν η κυβέρνηση είχε εξασφαλίσει εμβόλια και από άλλες πηγές;
Τι λύσεις αναζητήσατε;
Τι προτάσεις καταθέσατε για να έχουν οι συμπολίτες μας ασφαλή και επαρκή πρόσβαση στον εμβολιασμό;
Κυρίες και κύριοι βουλευτές
Αυτή τη στιγμή όμως το ερώτημα για τους περισσότερους ανθρώπους είναι ένα: Μπορεί να γίνει κάτι έστω στο και πέντε;
Ναι, λέμε εμείς. Μπορεί.
Το πρώτο είναι να εξασφαλιστούν άμεσα και με όλους τους δυνατούς τρόπους οι αναγκαίες δόσεις των εμβολίων και να εκπονηθεί ένα πλάνο για τον εμβολιασμό αυτών που ονομάζονται διεθνώς essential workers.
Ο εμβολιασμός πρέπει δηλαδή να ανοίξει στον ενεργό πληθυσμό.
Οι εργαζόμενοι στα σούπερ μάρκετ, οι εργαζόμενοι κούριερ, οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, οι εκπαιδευτικοί και οι εργαζόμενοι στον τουρισμό είναι δυνατόν να μην είναι εμβολιασμένοι ;
Πως μιλάμε για ασφαλές άνοιγμα και για ζώνη ανοσίας αν δεν είναι εμβολιασμένοι αυτοί ;
Το ίδιο και για ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού με χρόνια νοσήματα, όπως είναι οι καρκινοπαθείς οι διαβητικοί, καρδιοπαθείς, κ.α.
Ανοίξατε την πλατφόρμα για κάποιους από αυτούς, αλλά δεν καλύπτονται όλοι.
Εδώ δεν πρέπει να πάμε με ηλικιακά κριτήρια. Είναι εκ των ων ουκ άνευ η προστασία των μεγαλύτερων σε ηλικία συμπολιτών μας, αλλά πρέπει να υπάρξει η μέριμνα και πέρα από αυτούς, άμεσα.
Και ξαναλέω: Με σχέδιο και κατά προτεραιότητα, όχι από τα αδιάθετα εμβόλια, όχι παρεμπιπτόντως και κατ’ εξαίρεση.
¨Όπως συνήθως μαζί με αυτούς εμβολιάζονται και τοπικά στελέχη της ΝΔ σε κάθε νομό.
Το δεύτερο είναι ότι πρέπει επιτέλους να υπάρξει σοβαρή επιδημιολογική επιτήρηση και αξιόπιστα δεδομένα.
Ο τρόπος είναι ένας: Μαζικά μοριακά τεστ, με ευθύνη του ΕΟΔΥ σε μεγάλη κλίμακα.
Δευτέρα και Παρασκευή έλεγχος σε μεγάλες παραγωγικές μονάδες που συρρέουν καθημερινά εκατοντάδες εργαζόμενοι.
Το ίδιο και στα σχολεία.
Η στρατηγική του self testing από μόνη της είναι αδιέξοδη και δυνητικά μπορεί να αποδειχθεί και επικίνδυνη.
Σε πρόσφατη έκθεση του(17/3/21) το Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου Λοιμώξεων (ECDC) διατυπώνει τον έντονο σκεπτικισμό του ως προς τη δυνατότητα αυτών των τεστ να αποτελέσουν βασική επιλογή εργαστηριακού ελέγχου για τον COVID.
Μπορούμε δηλαδή να τα έχουμε ως πρόσθετο εργαλείο, όχι όμως να βασίζεται ο σχεδιασμός μόνο σε αυτά.
Το τρίτο είναι ότι πρέπει να σταματήσετε επιτέλους τα κόλπα με τις ιδιωτικές κλινικές.
Επίταξη σημαίνει άμεση διάθεση των απαραίτητων μονάδων στην εθνική προσπάθεια να σωθούν ζωές.
Δε σημαίνει διαλογή περιστατικών, δε σημαίνει δωράκια, ούτε φυσικά σημαίνει κουνάω το δάχτυλο στο γιατρό της γειτονιάς αλλά στους μεγάλους ομίλους της ιδιωτικής περίθαλψης, κάνω την πάπια.
Και τέταρτο, ενισχύστε επιτέλους το ΕΣΥ.
Προσλάβετε τους επιλαχόντες των διαγωνισμών.
Σταματήστε να παίζετε με τα νούμερα και μην σκέφτεστε μόνο πώς θα τους ξεφορτωθείτε.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Δεν ξέρω αν όλοι έχουμε συναίσθηση της δύσκολης πραγματικότητας.
Η πανδημία βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Και είναι άδηλο πόσο ακόμα θα διαρκέσει και πόσες ζωές θα κοστίσει, αν δεν ληφθούν αποφασιστικά μέτρα.
Αλλά και η οικονομία είναι σήμερα βαριά τραυματισμένη.
Η ύφεση το 2020 στην Ελλάδα ήταν 8,2%, η τρίτη χειρότερη στην Ευρωζώνη και πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης που ήταν 6,6%.
Ενώ το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε.
Αλλά η εικόνα στη πραγματική οικονομία είναι ακόμη πιο θλιβερή.
Στον ιδιωτικό τομέα, δεν υπήρξε καμία ουσιαστική ενίσχυση, μόνο ελάχιστα επιδόματα σε εργαζόμενους και δάνεια σε επιχειρήσεις.
Η αφετηρία της επόμενης μέρας είναι προβληματική: Σύμφωνα με τη Eurostat
Οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα έχουν την τρίτη μεγαλύτερη μείωση εισοδήματος -μετά και τα μέτρα της κυβέρνησης- στην Ευρώπη.
Οι χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι έχουν τη 2η μεγαλύτερη μείωση εισοδήματος στην Ευρώπη.
Διαφαίνεται ο κίνδυνος λουκέτων για 1 στις 3 επιχειρήσεις, με τις προβλέψεις των εγχώριων φορέων να είναι ακόμα πιο δυσοίωνες.
Ενώ η οικονομική δυσπραγία και η ανεργία, αυξάνουν ακόμα περισσότερο το πρόβλημα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών.
Η Ελλάδα μετά την πανδημία θα πρέπει να ξεκινήσει έναν δρόμο ανηφορικό αλλά που οδηγεί σε διέξοδο.
Φοβάμαι όχι μόνο ότι δεν είστε σε θέση, αλλά με το σχεδιασμό και το βηματισμό σας, θα μας οδηγήσετε σε μεγάλες περιπέτειες.
¨Όπως δεν συναισθάνεστε τις δυσκολίες της πανδημίας έτσι δείχνετε να μην συναισθάνεστε και το μέγεθος του προβλήματος της οικονομίας.
Προσπαθείτε εδώ και μήνες όλα να τα ερμηνεύσετε ως μια παροδική συνέπεια μιας έκτακτης κατάστασης.
Δεν θα είναι παροδική η συνέπεια.
Και χρειάζεται αλλαγή πλεύσης.
Χρειάζεται να σκεφτούμε έξω από τα θέσφατα και τα πλαίσια.
Αντ’ αυτού όμως, βλέπω ότι, η βελόνα έχει κολλήσει στα ίδια.
Αλλά ο Κόσμος γύρω εξελίσσεται..
Σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ο προβληματισμός ακόμα και συντηρητικών κυβερνήσεων κινείται γύρω από δύο ζητήματα.
Το πρώτο είναι η οχύρωση απέναντι σε μελλοντικές υγειονομικές κρίσεις όπως αυτή που ζούμε.
Με την ενίσχυση των εθνικών συστημάτων υγείας, την επένδυση στην έρευνα και την επιστήμη και την προστασία της φύσης για να αποφύγουμε τους κινδύνους που επιφέρει η ήδη αλόγιστη ανθρώπινη δραστηριότητα σε αυτή.
Το δεύτερο είναι μια εμπροσθοβαρής αναπτυξιακή στρατηγική για να καλύψουμε το χαμένο έδαφος της παγκόσμιας ύφεσης.
Μια στρατηγική που θα οδηγήσει σε νέα μοντέλα βιώσιμης ανάπτυξης, επικεντρώνοντας στην καινοτομία, την τεχνολογία και το σεβασμό στο περιβάλλον.
Όλα αυτά σας είναι τελείως ξένα.
Η μεγάλη ευκαιρία του Ταμείου Ανάκαμψης κινδυνεύει να χαθεί από μια κυβέρνηση με βαθιές ιδεοληψίες και αποδεδειγμένη διαχειριστική ανεπάρκεια.
Σπεύσατε να παρουσιάσετε τις αποφάσεις σας για το Ταμείο Ανάκαμψης.
Λέω αποφάσεις και όχι προτάσεις, γιατί δεν έγινε καμία απολύτως διαβούλευση στη χώρα, παρότι εδώ και μεγάλο διάστημα συζητάτε με τους ευρωπαίους.
Και τελικά που καταλήξατε;
Σε ένα σχέδιο που βασίζεται στην έκθεση Πισσαρίδη, δηλαδή ένα παρωχημένο πλαίσιο που εφαρμόστηκε στην Ευρώπη τις δεκαετίες του ’90 και του ’00 και οδήγησε σε κρίση χρέους, έκρηξη ανεργίας και ανισοτήτων.
Ιδιωτικοποιήσεις ακόμη και στις υπηρεσίες υγείας, στο ασφαλιστικό – άρα νέα τρύπα στα δημόσια οικονομικά και κίνδυνο για τους ασφαλισμένους -,
εκκαθάριση μικρομεσαίων επιχειρήσεων – δηλαδή το 95% των ελληνικών επιχειρήσεων – αποδιάρθρωση της αγοράς εργασίας, φοροελαφρύνσεις για λίγους.
Η απάντηση σας δηλαδή στη νέα κρίση, είναι η συνταγή που μας οδήγησε στην προηγούμενη.
Και όλα αυτά για να καρπωθούν τα ευρωπαϊκά κονδύλια ορισμένοι, μετρημένοι στα δάχτυλα των δύο χεριών επιχειρηματικοί όμιλοι και οικογένειες.
Αλλά έτσι δεν έρχεται ισχυρή ανάπτυξη.
Μπορεί να δημιουργηθεί πεδίο κερδοφορίας για λίγους και ενδεχομένως κάποιες κακοπληρωμένες, ελαστικές και επισφαλείς θέσεις εργασίας.
Αλλά βιώσιμη επανεκκίνηση της οικονομίας και συμπεριληπτική ανάπτυξη δε θα έρθει.
Δε θα έρθει χωρίς να σωθούν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.
Χωρίς ρύθμιση του χρέους της πανδημίας με διαγραφή μέρους του.
Χωρίς στήριξη και επιδότηση της εργασίας.
Χωρίς ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους και δημόσιες επενδύσεις στην παιδεία, την έρευνα και τη κοινωνική πρόνοια,
Χωρίς ένα νέο ΕΣΥ.
Χωρίς σχέδιο καταπολέμησης των ανισοτήτων.
Κυρίες και κύριο της κυβέρνησης, δεν διαθέτετε τίποτα από όλα αυτά.
Δε σας ενδιαφέρει τίποτα από όλα αυτά.
Και ήδη δε μπορείτε να το κρύψετε.
Δεν μπορείτε πια.
Ούτε στο πεδίο της πανδημίας, ούτε στο πεδίο της οικονομίας.
¨Έχετε χάσει το κύριο όπλο για τη καταπολέμηση μιας κρίσης, την εμπιστοσύνη της κοινωνίας.
Και είναι η ίδια αυτή η κοινωνία που θα φροντίσει να καλυφθεί το κενό.
Σήμερα με την παρέμβασή της σε όλα τα μέτωπα της μάχης για τη ζωή και την επιβίωση.
Και αύριο για την προοδευτική επανεκκίνηση με μια προοδευτική κυβέρνηση, που έχει ανάγκη ο τόπος για να βγει από τη κρίση με τη κοινωνία όρθια».
